Wel de lusten, niet de lasten?

Net als vorig jaar blijken sommige zorgverzekeraars moeite te hebben met de eindejaarcampagne van Specsavers. Die is gericht op mensen die een vervangend hoortoestel nodig hebben of een eerste moeten aanschaffen. Dit jaar is het Zilveren Kruis Achmea die zegt zich ‘groen en geel’ te ergeren aan wat zij aanduidt als ‘weggeefacties’ (concreet: twee hoortoestellen zonder bijbetaling).

Wat is hier aan de hand? Op de keper beschouwd eigenlijk niets. In onze eindejaarcampagnes wijzen we mensen op de mogelijkheden om zorgkosten op het gebied van zien en horen (deels) te declareren bij de zorgverzekeraar. Daar is niets mis mee. Mensen betalen een behoorlijke (basis)zorgpremie en mogelijk ook nog een extra premie voor een aanvullend pakket. In ruil daarvoor mogen ze bepaalde, vooraf gedefinieerde zorgkosten declareren – waarbij ze zelf opdraaien voor hun eigen risico.

Strenge voorwaarden
Wat een aantal verzekeraars ons verwijt is dat wij de zorgkosten ‘opdrijven’. Dat is pertinent onjuist. Alsof Specsavers consumenten naar haar winkels lokt om die een nieuwe bril of hoortoestel te verkopen zonder dat ze er een nodig hebben. Wie einde jaar een nieuwe bril koopt, maakt gebruik van een optie die (kennelijk) in zijn aanvullende verzekering zit en waarvoor dus ook extra premie is afgedragen. En wie een set hoortoestellen aanschaft, doet weliswaar een beroep op de basisverzekering maar krijgt deze alleen vergoed als hij of zij voldoet aan een aantal strenge voorwaarden. Dit wordt via een objectieve meting vastgesteld, waarop wij als retailer helemaal geen invloed hebben.

Geven we dan helemaal niets weg? Toch wel: specifiek voor hoorzorg nemen we de eigen bijdrage van 25% over. Dat doen we omdat we vanuit onze bedrijfswaarden vinden dat er geen enkele (financiële) drempel hoort te zijn om goede hoorzorg te krijgen. Die drempel is namelijk tóch al heel hoog: uit onderzoek blijkt dat mensen die een hoortoestel nodig hebben gemiddeld zo’n 7 jaar wachten met de aanschaf ervan. Ik zal hier niet ingaan op de negatieve effecten van slechthorendheid op de kwaliteit van leven en het wetenschappelijk aangetoonde groter gebruik van medische en sociale dienstverlening door slechthorenden (een prima artikel hierover werd onlangs gepubliceerd door René van der Wilk op Hoorzaken.nl). Alleen al daarom zouden zorgverzekeraars blij moeten zijn met een proactieve houding om mensen met hoorproblemen zo vroeg mogelijk van adequate hoorzorg te voorzien – en ze zo mogelijk langer weg te houden van duurdere vormen van eerste en tweedelijns zorg.

Geliberaliseerde markt
Specsavers is zonder meer een commercieel bedrijf, maar wel een commercieel bedrijf met een ‘purpose’ zoals dat tegenwoordig heet. Als wij consumenten informeren, dan doen we dat vanuit de overtuiging dat verzekerden recht hebben op betaalbare en toegankelijke zorg, zonder daarbij concessies te doen aan kwaliteit en service.

Daarbij: de hoormarkt is een geliberaliseerde markt. Juist onder invloed van deze liberalisering zijn prijzen in de branche enorm gedaald, wat op haar beurt weer heeft bijgedragen aan de toegankelijkheid voor de klant. Het fenomeen van klanten naar je toe trekken hoort onlosmakelijk bij deze vrije markt. Sterker nog, het is noodzakelijk om in een markt met deze tarieven een gezonde bedrijfsvoering te kunnen hebben. Het lijkt er dan ook op dat Zilveren Kruis Achmea wel de lusten, maar niet de lasten van de vrije markt wil accepteren.

Het lijkt mij een goede zaak dat opticien- en audicienketens en de zorgverzekeraars hierover aan tafel gaan om de lucht te klaren. Een uitnodiging van Zilveren Kruis Achmea neem ik dan ook graag aan. Want nu lijkt het wel alsof de ene partij de drempel tot oog- en oorzorg wil verlagen, en de andere vooral drempels wenst op te werpen. Wij hebben een gezamenlijke klant die recht heeft op toegankelijke, kwalitatieve en betaalbare zorg als hij deze nodig heeft. En daar doen wij elke dag ons best voor.